Rozdział 7

Harry zdążył już zniknąć gdzieś wewnątrz domu, a ja miałam nadzieje, że przez resztę nocy go nie zobaczę, zważając na ilość ludzi, było to prawdopodobne. Podążyłam za Steph i Niallem w głąb zatłoczonego domu, gdy ktoś wręczył mi czerwony kubek. Próbowałam podziękować, ale po chwili już go nie było, więc postawiłam kubek na ladzie i kontynuowałam przechadzkę przez dom. Dotarliśmy do grupki osób, których automatycznie uznałam za przyjaciół Steph. Byli cali wytatuowani tak jak ona, siedzieli razem w rządku na kanapie i, oczywiście, Harry zajął miejsce na prawym ramieniu kanapy. Unikałam łapania z nim kontaktu wzrokowego, a Steph przedstawiała mnie grupie.

- To jest Tessa, moja współlokatorka. Właśnie wczoraj tutaj dotarła, więc wpadłam na pomysł, że pokażę jej czym jest dobra zabawa w jej pierwszy weekend na WSU – oznajmiła im. Każdy skinął głową albo uśmiechnął się do mnie. Wszyscy byli tacy przyjaźni, poza Harry’m oczywiście. Przystojny chłopak z jednolicie oliwkową karnacją wyciągnął rękę i ścisnął moją. Dłonie miał odrobinę zimne od czerwonego kubka, który w nich trzymał, ale za to jego uśmiech był ciepły. Myślę, że dostrzegłam kolczyk w języku, ale nie byłam pewna.

- Jestem Zayn, co studiujesz? - spytał mnie. Zauważyłam, że zerknął na mój strój i lekko się uśmiechnął, ale nic nie powiedział.

- Wybrałam angielski jako specjalizację – uśmiechnęłam się dumnie. Usłyszałam parsknięcie Harry’ego, ale zignorowałam go.

- Super, ja jestem niezdecydowany - zaśmiał się, a ja zawtórowałam. Jak on może być niezdecydowany w college’u ? Ja wiedziałam, że za przedmiot kierunkowy wezmę angielski odkąd pamiętam.

- Chcesz drinka? – zapytał.

- Oh nie, nie piję – odpowiedziałam mu, starał się ukryć swój uśmiech.

-  Przyprowadzenie małej panny nadętej na imprezę bractwa to działka Steph - powiedziała pod nosem drobna dziewczyna z różowymi końcówkami włosów. Zamierzałam udawać, że nie usłyszałam jej, żeby nie myśleć o odgryzaniu się. Panna nadęta? Nie jestem w żaden sposób „napuszona”. Harowałam  i uczyłam się intensywnie, żeby być w tym miejscu, a moja mama pracowała całe życie, aby mieć pewność, że zapewni mi godną przyszłość.

- Idę się odświeżyć  – powiedziałam i obróciłam się, żeby odejść.

- Mam pójść z tobą?- Steph zawołała za mną. Pokręciłam głową i skierowałam się w stronę drzwi. Wiedziałam, że nie powinnam zgadzać się na tę imprezę. Mogłam w tym momencie leżeć w mojej piżamie opatulona w łóżku, czytając dobrą książkę. Mogłam rozmawiać przez skype z Noahem, za którym strasznie tęskniłam, mogłam robić cokolwiek i byłoby to lepsze niż siedzenie na zewnątrz tej okropnej imprezy z mnóstwem pijanych idiotów. Postanowiłam napisać do Noaha.

*Tęsknie za Tobą. College nie jest zabawny jak dotąd* wysłałam i usiadłam na kamiennej murku czekając na odpowiedź. Grupa pijanych dziewczyn przeszła obok chichocząc i potykając się o swoje własne stopy. Jakie to nieznośne. Mam nadzieje, że nie każdy w akademiku jest taki.

*Czemu nie? Ja za Tobą też tęsknie, Tess. Chciałbym tam być przy Tobie* uśmiechnęłam się na jego wiadomość.

- Cholera, przepraszam! – powiedział męski głos i sekundę później poczułam zimną ciecz przemaczającą przód mojej sukienki. Chłopak potknął się i podciągnął się górę, - Mój błąd, naprawdę – wymamrotał i usiadł. Ta impreza nie mogła być jeszcze gorsza. Moja sukienka była przemoczona Bóg wie jakim rodzajem alkoholu, a ja nie miałam niczego na zmianę. Wzdychając podniosłam telefon i weszłam do środka w poszukiwaniu łazienki. Przepychałam się przez zatłoczony hol i próbowałam otworzyć każde napotkane drzwi. Żadne nie drgnęły. Nawet nie chciałam myśleć o tym co ludzie robią w tych pokojach. Skierowałam się na górę i kontynuowałam polowanie na toaletę. W końcu, jedne z drzwi się otworzyły, niestety nie była to ubikacja. To sypialnia, a jeszcze bardziej niefortunne dla mnie było to, że w poprzek łóżka leżał Harry z różowowłosą dziewczyną siedzącą na nim okrakiem.