Rozdział 9

- Daj mi znać jeśli będziesz czegoś potrzebować – powiedział mi. Niall był naprawdę uroczym chłopakiem, dlaczego tak często spędzał czas z Harrym?

- Pomożesz mi znaleźć Steph? – spytałam, a on zaczął się śmiać. Uniósł rękę w powietrze i wskazał na następne pomieszczenie. Westchnęłam, kiedy ją zauważyłam. Steph wraz z dwoma innymi dziewczynami tańczyły na stole w salonie. Pijany koleś wspiął się i dołączył do nich, jego ręce zacisnęły się na biodrach Steph. Oczekiwałam, że odtrąci jego dłonie, ale ona się tylko uśmiechnęła i pchnęła swój tyłek prosto na jego krocze. Oh.

- Oni tylko tańczą, Tessa. – Niall uśmiechnął się i obdarował mnie krótkim chichotem na widok zażenowania na mojej twarzy. Oni nie tylko tańczyli, oni się obmacywali i ocierali o siebie.

- Tak... wiem – odpowiedziałam, nawet jeśli to nie było dla mnie normalne. Nawet z Noah nie tańczyliśmy w taki sposób nigdy wcześniej, a spotykaliśmy się ze sobą od dwóch lat. Noah! Kiedy wyciągnęłam telefon zastałam od niego trzy wiadomości.

*Jesteś tam, Tess?

*Halo? Wszystko okej?

*Tessa? Powinienem zadzwonić do twojej mamy? Zaczynam się niepokoić”

Wybrałam jego numer tak szybko jak moje palce mi na to pozwoliły, modląc się, aby nie zadzwonił wcześniej do mojej mamy. Nie odebrał, więc napisałam do niego, upewniając go, że ze mną wszystko w porządku i poprosiłam, żeby nie dzwonił do mojej matki. Dostałaby zawału, gdyby odkryła, że jestem na imprezie w domu bractwa, podczas pierwszego weekendu w akademiku.

- Heyyyy... Tessa! – Steph wybełkotała, kiedy weszła do kuchni. Jej ręce otoczyły moje, a głowę pochyliła na moim ramieniu. – Dobrze się bawisz na tej imprezie? – Zachichotała. Oczywiste, że była całkowicie pijana. – Myślę, że potrzebuję...  pokój zaczyna wiercić, Tess... znaczy wirować. – Zaśmiała się, a jej ciało zaczęło się zataczać.

- Będzie chora – zwróciłam się do Nialla, a on przełożył ją przez ramię.

- Chodź za mną – powiedział i udał się na piętro. Skierowaliśmy się do pomieszczania, a on otworzył drzwi . Łazienka. Oczywiście, kiedy potrzebowałam  jednej, nie mogłam jej znaleźć. Ułożył Steph na podłodze przy ubikacji, a ona zaczęła natychmiast wymiotować. Odwróciłam wzrok, ale złapałam w pięść jej czerwone włosy i trzymałam je z dala od jej twarzy. Po większej ilości wymiotów niż mogłam znieść, Steph przestała, a Niall podał mi ręcznik.

- Zabierz ją do pokoju po drugiej stronie holu i połóż ją na łóżku. Niech się z tym prześpi – powiedział, a ja pokiwałam głową. Nie mogłam zostawić jej tam samej, nieprzytomnej w dodatku. – Możesz z nią tam zostać – rzekł, jakby czytając w moich myślach.

- Dziękuję – odpowiedziałam, a on się uśmiechnął i opuścił łazienkę. Zdołałam podnieść Steph z podłogi na nogi i pomogłam jej iść przez hol. Drzwi do pokoju się otworzyły. Moje oczy od razu powędrowały do regałów na książki, zakrywających jedną ze ścian.  Delikatnie położyłam jęczącą Steph na łóżku i poszłam w stronę biblioteczki. Przeskanowałam tytuły i byłam pod wrażeniem posiadacza tej kolekcji. Znajdowało się tam wiele klasyków, włączając wszystkie moje ulubione pozycje. Sięgnęłam po „Wichrowe wzgórza” i wysunęłam z półki. Była w złym stanie. Zniszczone strony odzwierciedlały to, ile razy była czytana.

- Czemu, do cholery, jesteś w moim pokoju? – zabrzmiał rozwścieczony głos. Znałam ten akcent. To był Harry.